Kolejny zaskakujący i profiskalny wyrok NSA
Tym razem sprawa dotyczyła imprez integracyjnych, które spółka organizowała nie tylko dla swoich pracowników, ale też osób na B2B
Zdaniem NSA (wbrew wcześniejszemu wyrokowi WSA), spółka nie może wydatków na taką imprezę (w części dotyczącej osób na B2B) zaliczyć do kosztów podatkowych, albowiem współpracownik to nie pracownik, a jak jest współpracownik to będzie to reprezentacja i kropka.
Na nic argumenty spółki, że integracja całego zespołu wpływa na jakość ich pracy, pozwala na integrację pracowników ze współpracownikami (którzy pracują razem w zespołach), polepsza atmosferę, służy szeroko rozumianemu team building i wpływa pozytywnie na realizację zadań, a w konsekwencji na przychody.
To już kolejny przypadek, gdy WSA wydaje wyrok korzystny, a NSA przyznaje rację fiskusowi, opierając się na argumentacji, która mówiąc delikatnie pozostawia wiele do życzenia. W szczególności, że od sądów (bo już raczej nie od organów podatkowych) oczekiwalibyśmy spojrzenia na skutki podatkowe w sposób bardziej kompleksowy i uwzględniający nie tylko literalne brzmienie przepisów, ale również realia biznesowe, no ale cóż…
Czytając takie wyroki coraz częściej zastanawiam się, czy obecnie zasada in dubio pro tributario, czyli obowiązek rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika w ogóle ma jeszcze zastosowanie, czy to już tylko pusty frazes?
Sygnatura sprawy: II FSK 572/22
