Interpretacja ogólna w zakresie cen transferowych

Została opublikowana interpretacja ogólna Ministra Finansów rozwiązująca problemy interpretacyjne w zakresie ustalenia co należy rozumieć pod pojęciem transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju (sygn. DCT.8201.1.2018DCT.8201.1.2018). Zagadnienie omawiane było również w artykule Grupowanie transakcji dla celów dokumentacji cen transferowych. Interpretacja dotyczy przepisów UoCIT i UoPIT w zakresie: - sposobu ustalenia progów dokumentacyjnych dla transakcji jednego rodzaju / innych zdarzeń jednego rodzaju, - sposobu ustalenia progów dokumentacyjnych dla transakcji zawieranych z różnymi podmiotami powiązanymi, - obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej, - ustalenia transakcji jednego rodzaju.  

Stwierdzenie ,,jednego rodzaju” nie odnosi się tylko do zdarzeń jednego rodzaju

Minister Finansów stwierdził, że we frazie „transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju” użytej w przepisach art. 25a ust. 1d UoPIT oraz art. 9a ust. 1d UoCIT, stwierdzenie „jednego rodzaju” odnosi się zarówno do „innych zdarzeń”, jak i do „transakcji”. Oznacza to, że jeżeli podatnik realizuje z podmiotem lub podmiotami powiązanymi transakcje jednego rodzaju, których wartość w sumie przekracza próg istotności transakcji zobowiązujący do sporządzania dokumentacji podatkowej (ustalany indywidualnie w zależności od wysokości uzyskanych przez podatnika w poprzednim roku podatkowym przychodów w rozumieniu przepisów o rachunkowości) i jednocześnie inne transakcje jednego rodzaju, których wartość nie przekracza ww. progu, to podatnik ma obowiązek sporządzania dokumentacji tylko dla tych transakcji jednego rodzaju, które przekroczą próg ustawowy. Podatnik nie ma obowiązku sumowania wartości różnych rodzajów transakcji lub różnych rodzajów innych zdarzeń w celu określenia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej.  

Sumowanie względem jednego podmiotu powiązane czy względem wszystkich?

Minister Finansów w interpretacji ogólnej stwierdza, że jeśli podatnik zawarł transakcję jednego rodzaju z kilkoma podmiotami powiązanymi, to w celu ustalenia, czy podlega ona obowiązkowi dokumentacyjnemu, podatnik jest zobowiązany odnieść łączną wartość takiej transakcji jednego rodzaju realizowaną ze wszystkimi podmiotami powiązanymi do progu dokumentacyjnego. Fakt zawarcia analogicznej transakcji jednego rodzaju z różnymi podmiotami powiązanymi nie decyduje o tym, że mamy do czynienia nie z jedną, lecz z wieloma transakcjami jednego rodzaju. Takie rozumienie wynika z brzmienia ww. przepisów, które w żadnym miejscu nie określają, że próg dokumentacyjny powinien być liczony osobno dla każdego podmiotu powiązanego. Przepis ten ponadto odnosi się do pojęcia transakcji jednego rodzaju lub innych zdarzeń jednego rodzaju. Transakcja jednego rodzaju realizowana na analogicznych warunkach z różnymi podmiotami powiązanymi nie przestaje być z tego powodu jedną transakcją danego rodzaju. Takie rozwiązanie rzeczywiście zapobiega sytuacjom kiedy transakcja jest sztucznie dzielona między różne podmioty.  

Obowiązek sporządzenia dokumentacji w przypadku ,,innych zdarzeń”

Ministerstwo Finansów podaje, że pojawiały się wątpliwości dotyczące ustalenia, czy obowiązek dokumentacyjny w zakresie cen transferowych w przypadku „innych zdarzeń”, o których mowa w art. 25a ust. 1 pkt 1 lit. b UoPIT oraz art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. b UoCIT dotyczy również transakcji realizowanych z podmiotami niepowiązanymi (niezależnymi). Minister Finansów stwierdza, że obowiązek taki nie powstaje. Aby powstał obowiązek dokumentacyjny zarówno transakcje, jak i inne zdarzenia, o których mowa w ww. przepisach powinny być realizowane z podmiotami powiązanymi.  

Transakcje jednego rodzaju – czyli jakie?

Minister Finansów przypomina, że niedopuszczalne jest sztuczne dzielenie transakcji jednego rodzaju (lub zdarzenia jednego rodzaju) na kilka mniejszych quasi-transakcji w celu uniknięcia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej. Jeżeli główne parametry transakcji, istotne z punktu widzenia cen transferowych (takie jak np. istotne funkcje, aktywa, ryzyka, a także sposób kalkulacji ceny, istotne warunki płatności, itd.), są do siebie zbliżone, to poszczególne przepływy pieniężne powinny być agregowane do jednego rodzaju transakcji (lub jednego rodzaj zdarzenia). Podział na rodzaje transakcji wymaga indywidualnego podejścia i przeanalizowania transakcji pod kątem wyżej wymienionych elementów. Zatem Minister nie jest w stanie z góry określić, które transakcje będą się mieściły w ramach danego rodzaju. Należy jeszcze raz podkreślić, że jeden rodzaj należy odnosić względem wszystkich podmiotów powiązanych.  

Podstawa:

Interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 24 stycznia 2018r. o sygn. DCT.8201.1.2018DCT.8201.1.2018